Pierzga
Pierzga – substancja wytwarzana przez pszczoły, będąca pyłkiem kwiatowym zmieszanym z miodem lub nektarem i zakonserwowanym przez pszczoły w komórkach plastra w następstwie fermentacji.
Powstawanie pierzgi
Z pyłku zebranego z kwiatów pszczoły formują na ostatniej parze odnóży obnóża. Po przyniesieniu do ula (gniazda) pszczoły lotne składają pyłek do komórek plastra, a pszczoły ulowe (młode) zwilżają go wydzieliną gruczołów ślinowych i miodem oraz ubijają w komórce, by zabezpieczyć go przed dostępem powietrza. W temperaturze ula ( 30 °C) i warunkach beztlenowych zachodzi fermentacja mlekowa zgromadzonego pyłku. Powstały kwas mlekowy (3-3,5%) pełni rolę konserwantu, zabezpieczając powstałą pierzgę przed zepsuciem.
Pierzga jest gromadzona przy czerwiu i jest mieszaniną sfermentowanych pyłków pochodzących z różnych roślin. Podczas jej tworzenia dochodzi do rozpuszczenia ścian ziaren pyłku. Rodzina pszczela zużywa od 15 do 45 kg pierzgi rocznie. Pierzga służy do produkcji mleczka pszczelego przez 3-6-dniowe pszczoły karmicielki, które karmią larwy.
Właściwości pierzgi
Bogactwo składników odżywczych sprawia, że pierzga pszczela jest świetnym środkiem do odżywienia i ogólnego wzmocnienia organizmu. Wszystkie te działania wynikają jedynie z dużej zawartości związków odżywczych w pierzdze. Ze względu na proporcje poszczególnych składników pierzgi, stanowi ona doskonałą odżywkę uzupełniającą monotonne odżywianie się współczesnego człowieka. Działa wielokierunkowo wzmacniając organizm i przywracając jego prawidłowe funkcjonowanie. Wskutek zawartości w swym składzie wszystkich niezbędnych aminokwasów, pyłek, a szczególnie pierzga, ilością wielokrotnie przewyższa tak cenne produkty białka zwierzęcego, jakimi są mięso wołowe czy wieprzowe.
Zastosowanie
Działa wzmacniająco i regenerująco w okresie rekonwalescencji, po przebytych zabiegach operacyjnych, w stanach pozawałowych, w spadku odporności, w stanach chronicznego zmęczenia, w niedoborach witamin i składników mineralnych. Zapobiegawczo i leczniczo stosuje się ją w anemii. Pierzga wzmacnia układ nerwowy w stanach przemęczenia psychicznego i intensywnym wysiłku umysłowym. Działa przeciwbakteryjnie i niweluje skutki uboczne po kuracjach antybiotykowych. Można zatem powiedzieć, że pierzga może zapobiec brakom naszego organizmu wynikłym na skutek niewłaściwego odżywiania.
Dawkowanie
Podobnie jak pyłek, najlepiej jest stosować pierzgę w postaci zmielonej lub też namoczyć ją w wodzie, by napęczniała – dzięki temu zwiększymy przyswajalość organizmu cennych składników. Można dodawać ją do wody i napojów, do jogurtów, dań śniadaniowych, a także przyjmować na łyżeczce (samą lub w połączeniu z miodem). Można też kupić gotowe produkty, takie jak pierzga w miodzie lub miód z dodatkiem pierzgi i pyłku. Nie ma ściśle określonych ilości pierzgi, którą należy spożywać – jednak tradycyjnie stosuje się łyżeczkę dziennie u dorosłych i pół łyżeczki u dzieci. Jak zawsze przy stosowaniu produktów naturalnych należy zachować umiar i kierować się rozsądkiem. Pierzgi, jak i pyłku, nie powinno się stosować cały czas – po około dwóch tygodniach należy zrobić przerwę.
